ԱՄՆ-ի հատուկ դեսպանորդ Սթիվ ՈՒիտկոֆը թույլատրելի է համարել Աբրահամի համաձայնագրերի ընդլայնումը, նշելով, որ Հայաստանն ու Ադրբեջանը կարող են միանալ դրանց ապագայում։ «Մենք կարծում ենք, որ շատ, շատ մոտ ենք այդ երկրներում հակամարտությունների վերջնական լուծմանը։ Ես կարծում եմ, որ երկուսն էլ կարող են ցանկանալ միանալ Աբրահամի համաձայնագրերին»,- ասել է Ուիտկոֆը։ ԱՄՆ-ի հատուկ ներկայացուցչի խոսքով՝ սա շատ կարևոր նախաձեռնություն է երկրի նախագահ Դոնալդ Թրամփի համար, և նա հավատում է դրան։               
 

«Խալաթով» սկսված այս գործընթացը

«Խալաթով» սկսված այս գործընթացը
19.07.2013 | 01:48

Այս ամենում ամենահետաքրքիրն այն էր, որ պաշտոնական Մոսկվան ու պաշտոնական Երևանը լուռ են:
Այն, որ Ֆյուլեի հայաստանյան այցն ունենալու էր «այսպիսի» արձագանք, ոչ ոք չէր կասկածում: Եվ այնուհանդերձ, ինչո՞ւ այդ «չարաբաստիկ խալաթը» մեզ այսպես հունից հանեց: Մանավանդ որ դրանից առաջ եղել էր հոկտեմբերի 27: ՈՒ եթե հավատանք «պոլոնիումին» զոհ դարձած ՌԴ հատուկ ծառայությունների (դե, համարյա ռուս Սնոուդենի) սպա Լիտվինենկոյի ասածներին, ապա այն կազմակերպել էին ռուսական հատուկ ծառայությունները: Դրանից առաջ էլ ղարաբաղյան պատերազմում, իննսունականների սկզբին` Մարտակերտի ու Շահումյանի «տարհանումն» էր ադրբեջանցիների կողմից, սակայն ռուսական «կիրզվի սապոգի» օգնությամբ:
Բայց նույն իննսունականներին Ռուսաստանը շատ շուտ հասկացավ, որ եթե այդպես շարունակի, ապա Հարավային Կովկասում ինքը ոտնատեղ չի ունենա. ստիպված եղավ խաղալ Հայաստանի կողմից:
Ընդ որում, եթե շատ անկեղծ, ապա այսօր ոչ թե նախորդ դարասկզբի վիճակ է մեզանում (ինչի դասը կրկնվելու վտանգի մասին գոնե տողերիս հեղինակը շատ է զգուշացրել), այլ վերը նշված իննսունականների:
Ասել է, եթե այսօր Ռուսաստանը, որն արդեն մեկ միլիարդի զենք է վաճառել Ադրբեջանին, նոր լարվածության, պատերազմի դեպքում փորձի կանգնել Ադրբեջանի կողքին, ապա… մեր գործը կհեշտանա այնքան, որքան «հեշտացավ» «ծաղկավոր խալաթի» դեպքում:
ա) Արդեն տևական ժամանակ մեզանում փոփոխվող մենթալիտետը` ռուսական ներկայությանն առնչվող, յոթմղոնանոց քայլերով «աճ-մերժում» արձանագրեց: Այսպիսի ևս մի դեպք, և Հայաստանում շատերը կնախընտրեն «ոտքի կանգնել» ու գնալ մինչև վերջ, քան հանդուրժել ռուսական «սապոգի» այդ կարգի հարվածները ուղիղ իր սրտին ու ցավող տեղերին: Իսկ թե դրա արդյունքում ինչ կանի Ռուսաստանը, արդեն իր գործն է, որովհետև կինետիկ էներգիան այնքան է հասունացել, որ այն ճիշտ չտրանսֆորմացնելու դեպքում ոչ միայն մենք, այլև Ռուսաստանն է մեծ կորուստներ ունենալու, որովհետև նախորդ դարասկզբում տարածաշրջանում չէր ԱՄՆ-ը` յուր «Մեծ Մերձավոր Արևելք» մանրակրկիտ մշակված նախագծով:
բ) Մենք այլևս և մեկընդմիշտ լավ ենք հասկանում, որ Ռուսաստանը ոչ միայն առաջվանը չէ, այլև նրա «դաշնակիցներ» Թուրքիան ու Ադրբեջանը ոչ թե իր, այլ նույն ԱՄՆ-ի խաղընկերներն են, ու Ռուսաստանի միակ «հույսն» ու գործընկերը, անկախ ամեն ինչից, էլի մենք ենք:
Ընդ որում, «խալաթա-սապոգային» մտածողության արդյունքում էր նաև, որ Ռուսաստանն իրենից հեռացրեց Վրաստանը, ապա և կորցրեց այն, նոյեմբերին, ասոցացման համաձայնագրի վերջնական ստորագրմամբ, կկորցնի նաև ՈՒկրաինան: Նա մասամբ կորցրել է նաև Միջին Ասիան: Դրանից առաջ` բալթյան երկրները: Առաջին փուլում` Արևելյան Եվրոպայի երկրները` Լեհաստան, Բուլղարիա… Այդ բոլոր երկրները բոլոր առումներով այսօր ավելի լավ վիճակում են, քան Եվրասիա-մաքսային միության իրավասության տակ «գտնվողները»:
ՈՒ թե Ռուսաստանն իր «օրհնված» ոտքը երկար պահի Հայաստանի բկին, Հայաստանը կորցնելուն ևս կմնա «հինգ րոպե»` անկախ գազի թանկացումից, Ադրբեջանին միլիարդանոց զենք վաճառելուց, մեր դժբախտ հայրենակցին «ծաղկավոր խալաթ» հագցնելուց… Ընդ որում, արդեն կասկածներ կան, թե Գյումրիում տեղակայված 102-րդ «գունդը» ինչպես իրեն կպահի, եթե ռուսական մեկմիլիարդանոց «սմերչը» Ադրբեջանն ուղղի Հայաստանի վրա:
Բոլոր դեպքերում, մենք «ոսկե տարբերակ» ենք Ռուսաստանի համար այս խաղում ու տարածաշրջանում, և դա շատ լավ գիտակցում ենք։ Եվ մեր էմիգրանտների նկատմամբ «խալաթով» սկսված այս գործընթացը (հասկանալի է` ամեն ինչ տանելու է նրանց տարհանման գործընթացին) կյանքի կոչելուց առաջ Ռուսաստանը, թերևս, պետք է մի պահ մտածի:
Հարցնում եք` ինչի մասի՞ն։ Հենց թեկուզ այն մասին, որ մեր կորուստները բումերանգի նման հարվածելու են նաև իրեն:


Կարմեն ԴԱՎԹՅԱՆ

Դիտվել է՝ 2302

Հեղինակի նյութեր

Մեկնաբանություններ